จบทริปธุดงค์ที่ถ้ำนำ้หนาวก็เดินทางกลับไปวัดนาหลวงเพื่อเข้าจำพรรษาก่อนเข้าพรรษามีนาคมาเข้านาคหลายคน 1ในนั้นคือโยมนัท เจอแว๊ปแรกก็รู้ได้ เลยว่าเขาเคยเป็นน้องชายในชาติที่อยู่เมืองจีนมาเจอกันชาตินี้เราจำได้ดูแลนาคจนได้วันอุปสมบท เราก็ดูแลห่มผ้าน้องชายเราที่ไเข้ามาในร่มผ้ากาสาวพัสตร์ ในพระพุทธศาสนา บวชเสร็จก็ได้กุฏิที่พักจำพรรษา ๆนี้หลวงปู่จะให้พระบวชใหม่ทำงานภายในวัดพัฒนาวัด
ส่วนพระเก่าก็ยังเหมือนเดิมเข้ากรรมฐาน อดหาร 3 เดือน ปิดวาจา ถือไม่นอน ยืน เดิน นั่ง 3เดือน มีโอกาสก็เขียนหนังถามพระนัทว่าการเป็นอยู่เป็นยังไง คือพระใหม่ พรรษาที่ผ่านมาภาวนาวิปลาส ไปหลายรูปปีนี้หลวงปู่เลยไม่ให้พระใหม่เข้าห้องเก็บองค์ ให้มีพระพี่เลี้ยง คอยสอดส่องดูแลทุกวันพระหลวงท่านก็ลงศาลาแสดงธรรมเทศนาให้กำลังใจนักรบ ที่อยู่ในสมรภูมิ คือภาวนารบกับกิเลสที่อยู่ในใจตน พระที่เข้าก็จะมีพลังเร่งความเพียร ภาวนา ส่วนพระที่บวชใหม่ ได้ฟังธรรมก็เป็นขัวญกำลังใจในการปฏิบัติ และเสริมสร้างศรัทธาความเลื่อมใส ในเพศของบรรชิตของนักบวช ปี2542 มีพระเยอะจำพรรษา 120กว่ารูป ผู้ที่เป็นพระมหาเถระจะได้พบท่านก็คืนวันพระที่มาร่วมฟังธรรมที่ศาลา ก็ไม่ได้พูดคุยกันแค่ส่งกระจิตคุยกันถามกันเพราะต่างองค์ก็ปิดวาจา บางองค์เข่าฌาน เข้าสมาธิเยอะผิวสีชมพูเลยก็มี หลายรูป ส่วนการภาวนา ของอ.ก็เร่งภาวนาเลยแบบฟากตาย อยู่ในอิริยาบถ3 ไม่ฉันข้าว 7วันออกมาฉันครั้งหนึ่ง ปีนี้ภาวนาไปทางปัญญาแต่บางครั้งก็ดื่มด่ำกับสมาธิ องค์หลวงปู่ท่านก็จะมาเตือน ดึกๆถ้าเราติดในสมาธิท่านก็จะขนาบ นั่งหลับหูหลับตาอยู่นั่นไม่ออกมาพิจารณาทางปัญญาบ้าง แล้วจะเกิดปัญญาได้อย่างไร บ่อยมาก บางทีมีคำถามตั้งจิตถามท่านๆก็ตอบมาในจิต จิตก็คลายความสงสัยลง สงบราบเรียบ
ปีนี้คืนหนึ่งนั่งภาวนาบนก้อนคืนนั้นพระจันทร์สว่างเต็มดวง นั่งภาวนาจิต สงบดีมาก ก็เกิดนิมิตขึ้นเห็นพระพุทธเจ้า ปางประพรองค์ใหญ่มาก ก็กราบพระพุทธเจ้าแล้วทูลถามปัญญาธรรม และถามพระพุทธเจ้าว่าสถานที่ๆที่บำของเกล้ากระผมอยู่ที่ไหนหนอ พระพุทธเจ้าทรงชี้พระหัตถ์เราก็มองตามไปก็ปรากฏเป็นภาพภูเขาขนาดใหญ่ มีปราสาทประหลักหักพังอยู่ สร้างยังไม่แล้วเสร็จ ก็ทูลว่าสถานที่ที่นี่ชื่ออะไรพระพุทธเจ้าข้า พระพุทธองค์ ทรงตรัสตอบว่า วัดพระธาตุภูเพ็ก อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ นั่นคือที่ที่ของเธอจะได้บำเพ็ญสมณธรรมที่นั่น จะเกิดความรู้ ความเห็นในทางธรรมเต็มภูมิธรรม แล้วพระธองค์ทรงพญากรณ์อนาคตเกี่ยว อ ไว้หลายอย่าง อ.ก็ปราบปลื้มปีติมากนำ้ตาไหลพรากๆไม่ใช่นำ้ตาที่มาจากความเศร้าเสียใจ แต่เป็นยำ้ตาแห่งความปลื้มปีติที่ได้เห็นพระพุทธเจ้า ทั่งยังได้ฟังธรรม และได้รับพญากรณ์จากพระพุทธองค์อีกด้วย พอได้เข้ากราบองค์หลวงปู่จะกราบถวายเรื่องการปฏิบัติท่านก็เหมือนรู้ว่าเราได้ไปพบเห็นอะไรมาท่านก็บอกว่า รู้แล้วเห็นแล้วภาวนาเอาเดีคถึงเวลาก็จะได้ไปอยู่ในสถานที่ที่นั้นเองเมื่อถึงเวลา ก็ได้แต่ก้มกราบท่านเรายังไม่ได้พูดอะไรเลยท่านก็ตอบหมดทุกคำถาม พรรษานี้เลยได้กำลังในการภาวนามากนั่งสมาธิ19-8น.เดินจงกรมทั้งวัน นั่งสมาธิทั้งคืน อยู่อย่างนั้นบางวันก็ส่งจิตไปดูพระนัท บ้างว่าเป็นอยู่ยังไง ภาวนาเป็นไง ปฏิบัติอยู่อย่างนั้นจนตลอดพรรษา ถึงเวลาที่จะออกเผยแผ่อีก5เดือน5จังหวัด ปีนี้เลยอธิษฐานถ้าข้าพเจ้ามีบุญวาสนา ข้าพเจ้าจะขอทำหน้าที่พระอุปถาก หลวงปู่ทองใบ วันพระชุมแต่งตั้งหน้าที่ต่างๆสุดท้ายมาถึงหน้าพระอุปถาก มีรายชื่อ ของ อ อยู่ในรายชื่อพระอุปถากจริงๆ เป็นหน้าที่ที่ อ ภามภูมิใจและปรารถนามากที่สุดในหน้าต่างทั้งมีพระที่เหมาะหลายรูป เราก็ถูกเลือกจากพระจำนวนร้อยได้เป็นพระอุปถากหน้าที่พระอุปถาก เช้าไปกุฏิหลวงปู่ถวายนำ้ล้างหน้าไม้สีฟัน ยาสีฟัน แปรงสีฟัน เอายาสีฟันบีบใส่แปรงวางไว้ เตรียมผ้าเช็ดตัว ผ้าสรงน้ำ ต้มน้ำอุ่นผสมไว้ 2 กาใหญ่
รอท่านออกมาจากที่ภาวนา ก็ยื่นผ้าสรงนำ้ให้ผ้าเช็ดตัว แปรงสีฟันที่มียาสีฟันให้ท่านบางวันท่านก็ให้เราเข้าไปสรงนำ้ให้เราก็กราบท่านขอขมาก่อนแล้วแล้วค่อยตักนำ้ราดเท้า ราดขึ้นมา แล้้วราดด้านบนไหล่ไล่ลงมา มือถูสบู่ ฟอกไปตามไห่หลัง แขน เท้า เสร็จล้างนำ้ออก นำ้ธรรมดา 2รอบ เสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวเช็ดองค์ท่าน ถวานสบงให้ท่านแล้วรัดประคตเอวให้ท่าน ส่งอังสะสวมให้ท่าน เสร็จออกมาชงนำ้ปานะรอท่าน นำ้ร้อน นำ้ชา มีอะไรถามมีอะไรคุยก็ถามก็คุยกรือคืนนั้นมีนิมิตภาวนาอะไรท่านก็จะเล่าให้เราฟัง ตอนนี้แหละใจจดใจจ่อเลยละ และแทบทุกเช้าท่านจะเล่านิมิตภาวนาให้ฟัง เสร็จเราก็ไปเตรียมภัตตาหาร หลวงปู่ทานฉันเจ ได้เวลบิณฑบาต เราก็ไปดูว่าอาหารหลวงปู่เรียบร้อยไหม
ถ้าเรียบร้อยเรานำเข้าไปถวาย เราก็รอท่านฉัน แล้วเราก็ไปหาที่นั่งฉันข้าวใกล้บริเวณนั้นแหละ พอท่านฉันเสร็จเราก็ ถอยสำรับกับข้าวออกมาพิจารณาแล้วส่งกลับโรงครัว เสร็จหน้าก็กลับกุฏิไปเดินขงกรมภาวนา ช่วงเที่ยง12-14น.ช่วงนี้เป็นช่วงหลวงปู่ท่านอนุญาตให้พระ ญาติโยม เข้ากราบสนทนาธรรม ถามปัญญาธรรม พระญาติโยม บางทีเต็มห้องกุฏิท่านเลย ไม่ขาดทุกวัน ช่วงเย็นบ่าย3โมงก็มาเตรียมนำ้ไว้ให้หลวงปู่สรง ท่านสรงเสร็จ เราก็ถวายงานนวด ตัดเล็บมือ เล็บเท้า ขัดเล็ดให้ท่าน ช่วงนี้ท่านมีอะไรก็จะเล่าให้ฟัง เราก็ใจจดใจจ่อรอเวลาจะได้ฟังเรื่องเล่า วันนี้มีเทวดา วันนี้มีพระพรหม วันนี้วิญญาณนั่นนี่ หรือได้รับญานจากหลวงปู่นั้นหลวงปู่นี่ท่านว่าอย่างนี้ เทวดามากราบสนทนาธรรมเรื่องนั้นเรื่องนี้มากี่ตนท่านเราให้ฟังโอยฟังแล้ว ออยากมีญานทิพย์ หรือมีความบริสุทธิ์เหมือนองค์ท่านบ้าง จะได้เห็นเทวดา เทพธิบ้าง เสร็จจากการอุปถากก็กลับกุฏิภาวนาหัวใจพองโตเดินจงกรมทั้งคืน นั่งสมาธิทั้งวันอย่างนั้นเลย
หน้าที่อุปฐากช่วงออกธุดงค์เผยแผ่ พอถึงที่ ก็ที่ปัักกลดให้ท่าน ทำทางจงกรมถวายท่าน ขุดห้องนำ้ซึมไว้ ทำที่สรงน้ำไว้ เตรียมที่พระโยม จะเข้ามากราบ เตรียมที่ท่านจะฉันภัตตราหาร และต้องสังคอยสังเกตุพระญาติโยม ที่จะเข้ากราบ จัดคิวให้รอเป็นชุดๆไป อาหารก็ต้องระวังต้องชิมก่อน นำ้ปานะก็ชิม ก่อน ก็เพื่อไม่ให้เิดอันตราบกับองค์หลวงปู่ นั่งเฝ้านอนเฝ้าก็ต้องทำพระอุปถาก ก็พักปักกลดอยู่ใกล้ๆบริเวณที่หลวงปู่ปักกลด และเราเวลาเข้าหาหลวงปู่ก็ต้องระวังเดิน นั่งจะหยิบจับอะไรขอโอกาสองค์ท่านก่อนอนุยาติเราค่ิยกยิบจับเคลื่อนย้าย บาตรวางตรงไหน ผ้าห่มวางตรงไหน ผ้าเช็ดมือ ผ้าเช็ดปากวางตรงไหน ของใช้ส่วนองค์ท่าน วางให้ถูกที่ถูกจุด อยู่บนกุฏิไม้เดินยังไงจะไม่ให้มีเสียง ถ้าท่านนั่นงกาวนาอยู่เราก็ ต้องให้สัญญานก่อน ไอ กระแอม พอท่านกระแอมรับเราถึงเข้าไปได้ เพื่อไม่รบกวนการภาวนาของท่าน สังเกตุทุกอย่าง ห่มผ้าจีวร นุ่งผ้าสบง ผ้าอังสะ ซัก ตากผึ่งแห้งเก็บพับปราณีตเรียน้อยเอาเข้าเก็บวางไว้ตรงที่เดิม ท่านก็ไม่ว่าไม่ดุแต่เราต้องสังเกตุเอา อาหารก็เหมือนกันอันไหนถูกธาตุถูกขันธ์ อันไหนไม่ถูกธาตุถูกขันธ์ท่าน จิตเรายิ่งต้องสำรวมสังวรจิตเพราะวันหนึ่งไคนเข้ากราบมีทุกเพศ วัย ถ้าไปมีจิตอกุศก็ ท่านก็เอ็ดเอา แต่อ.ไม่เคยเพราะเราเคารพท่านอุปถาด้วยความศรัทธา แม้ชีวิตก็ถวายให้ท่านได้ เพราะต้องชิมอาหารที่โยมแปลกหน้านำเข้ามาถวายทั้งนำ้ปานะ ทุกอย่างต้องสังเกตุเอา องค์หลวงปู่ท่านยืนเดิน นั่ง ไม่นอน 24ปี เราก็ไปดูว่าท่านอยู่ยังไงไม่นอน ท่านเข้าณานดับทุกอายตนะ เหลือแต่ธาตุรู้เท่านั้น อ.ไปเดินดูนั่งดูอยู่หลายคืน ก็เห็นท่านอยู่ในอริยาบท 3 ยืน เดิน นั่ง เขียนธรรมมะเวลาท่านออกจากการพิจารณาธรรม ท่านจะมาเขียนธรรมะไว้บันทึกไว้ทุกวัน เอาเล่ามามากแล้วเดี๋ยวมีโอกาสค่อยเล่าต่อ